Op safari naar Katavi!

Hoi piepeloi,

We zijn al volop bezig met onze valies terug in te pakken want morgen stappen we terug de bus op richting Dar es salaam. Hopelijk deze keer iets vlotter dan de heenkomst. We kijken er al naar uit om jullie allemaal terug te zien maar zullen toch met heel wat heimwee terugkijken op deze fantastische ervaring.

Nog tussendoor vlug een update van onze belevenissen hier:

Vrijdag zijn we op safari vertrokken naar het nationaal park Katavi, we werden opgepikt met de jeep om 6 uur. Eenmaal geïnstalleerd, concludeerden we dat de jeep toch net iéts te klein was. We zaten er reeds met ons 6 in, maar Karen en Lotte moesten er nog bij en er waren geen zitplaatsen meer. Maar ja er was dus geen ander oplossing en we wouden echt wel naar Katavi dus zaten we 7 uur lang in een krappe auto. Lichtjes door elkaar geschud en met enkele blauwe plekken meer kwamen we aan in Sitalike. Daar vonden we een guesthouse waar we vrijdagnacht en zaterdagnacht zouden slapen. Het was nog een deftig kamertje en we hebben daar ook lekker eten gekregen in het stadje!

Zaterdag liep onze wekker dan af om 6u30 want we werden verwacht om 7uur voor het ontbijt zodat we tegen 8uur naar het park konden vertrekken. Het ontbijt liet even op zich wachten dus tegen 20 voor 9 konden we eindelijk richting park vertrekken. We moesten onze zitplaatsen dan ook weer reorganiseren want er moest nog een gids bij ook! Toen kon de safari (= avontuur in het swahili) eindelijk beginnen. En wat waren we blij dat we dit gedaan hebben, het was echt de moeite. We hebben heel wat dieren gezien: antilopen, zebra’s, giraffen, nijlpaarden, apen, leeuwen! (in het begin hadden ze gezegd dat we geluk moesten hebben om hen te zien), olifanten, buffels, wrattenzwijnen, krokodillen, vogels, …

Zondagmorgen vertrokken we dan terug richting Kigoma. Elke spier deed pijn, elk bot was wel eens ergens tegen geknotst maar het was het allemaal waard!

Zie op picasa voor de foto’s: https://picasaweb.google.com/102431347204852756049/TheAfricanWayOfLifeTanzania

Onze laatste dagen hier lopen we nog van hot naar her omdat we nog vanalles moeten regelen. Zoals nog wat boekjes printen voor onze campagne om nog aan de leerlingen te geven. Het materiaal gaan afhalen dat we besteld hadden voor het ziekenhuis, nog eens naar het ziekenhuis gaan om onze evaluatie te gaan halen, nog eens gedag gaan zeggen in Bangwhe, … En deze plaatsen liggen natuurlijk allemaal in een ander stuk van Kigoma. Vandaag hebben we dan nog al het materiaal gebracht naar het ziekenhuis en gaan we nog eens een laatste maal zwemmen in lake tanganyika! En morgenvroeg moeten we weer vroeg uit de veren om de bus op te stappen richting Dar.. Om 5uur daar zijn dat wordt dan waarschijnlijk om kwart na 4 opstaan. Boterhammetjes maken, tickets meenemen en hopen dat we niets vergeten inpakken zijn.

Als er elektriciteit is in Dar kunnen we waarschijnlijk vrijdag een teken van leven geven. En anders hou je ons maar up to date via sms!

Dikke kussen en tot binnenkort!!

Karen, Shanon & Anouk

Marumba, een paradijs in Tanzania

Hoi hoi

Gisteren zijn we naar Marumba (= een domein van de broeders vrij afgelegen, waar een psychiatrisch ziekenhuis is) geweest.. Op Afrikaanse tijd was het wel.. We moesten om 7u30 in Aqualodge zijn om te vertrekken dus wij om 6u15 uit ons bedje zodat we tegen 7u20 beneden waren. Een uur later waren we daar nog aan het wachten. Toen kwamen Nkora en Katrien aan.. Het eerste wat hij zei was polé (sorry) omdat Jean-Michel ons blijkbaar had moeten doorgeven dat we een uurtje later vertrokken. Maar dat had hij dus niet gedaan. Toen we dan uiteindelijk vertrokken merkte de chauffeur op dat zijn voorste band een beetje aan de platte kant was. Dus eerst nog een tussenstop aan de garage, waar we uiteindelijk een tijd hebben moeten wachten en uiteindelijk hebben ze ons gewoon een reserveband meegegeven in geval van nood.

Dus om 9u30 (2uur later dan gepland) konden we eindelijk richting Marumba vertrekken. Een rit van 2 uur via hobbelige, steile zandwegen. Wel met een prachtig uitzicht.

Eenmaal aangekomen bij de broeders daar stond ons ontbijt klaar. We hebben daar dan eventjes gezeten en een beetje rondgekeken. Een broeder heeft ons dan rondgeleid in het dorpje.

We hebben daar dan eerst nog gegeten ’s middags. Het was lekker: gebakken patatjes, gekookte aardappelen in sausje, rijst, eitjes, varken, kip en groentjes.
Na een korte middagpauze van een uur of 2.. Zijn we uiteindelijk tegen half 4 naar het psychiatrisch ziekenhuis gegaan in Marumba. We kregen daar een rondleiding van Broeder Mark, hij is een Belg die hier woont sinds 1997. Het was heel interessant en leuk. Na het ziekenhuis heeft hij ons ook de watertoren en de windmolen laten zien. Die zorgen ervoor dat ze daar drinkbaar water hebben. Want elektriciteit hebben ze daar niet, er is 1 klein zonnepaneel aanwezig dat er voor zorgt dat ze ’s avonds licht hebben. Daarna hebben we ook nog de waterbron gezien, de ananasplantage alsook nog andere groentjes die daar gekweekt worden voor eigen gebruik.

De natuur en omgeving daar zijn echt prachtig. Om even de poëtische toer op te gaan: geen woorden kunnen deze pracht beschrijven zelfs foto’s kunnen het nog niet aantonen. Je moet het met je eigen ogen gezien hebben.

Normaal gingen we terug zijn voor het donker was, maar ja Afrika é dat was dus niet het geval.. We waren uiteindelijk thuis om 19u30. We werden dan wel gelukkig voor de deur afgezet.

Maar voor degene die hier ook naar toe zouden komen, een echte aanrader! Als het geen stageplaats is, is het zeker een bezoekje waard!

Vandaag hebben we nog wat geprint voor onze campagne en enkele foto's gaan afdrukken om te geven op onze stageplaatsen.

Morgenvroeg gaat ons wekker ook weer vroeg gaan, want om 6u vertrekken we richting Katavi! Want dan gaan we op safari.. Met de jeep door het oerwoud.. Het is eerst een dag rijden naar daar, dan gaan we een slaapplaats zoeken. En dan zaterdag het park binnengaan, daar ook weer slapen en dan zondag terug richting Kigoma trekken.

Dus waarschijnlijk vind je hier volgende week maandag een verslagje van ons safari-avontuur!

Beestige groeten!
Karen, Shanon & Anouk

Toilet avonturen

Nog zoveel dat we willen doen en nog zo weinig tijd want 21 mei staan we weer met beide voetjes op Belgische grond.

Vandaar ook dat onze blogverhaaltjes een beetje minderen..

Om te beginnen waar we eindigden:

Vrijdagavond zijn we naar Katrien gegaan, omdat Lies en Elise maandag richting Dar vertrekken en omdat we Katrien en Nkora met z’n allen wouden bedanken voor alle hulp, tips, ondersteuning, … die ze ons hier gegeven hebben. We hadden gevraagd aan de kok van aqualodge om een cake te maken. Ook hebben we het spelletje Time’s up gespeeld. Afrikanen en spelletjes gaan blijkbaar wel niet zo goed samen want je kreeg telkens maar 30 seconden maar dat deerde Nkora niet. Hij deed alles op het gemak :-) waardoor zijn team zwaar verloren is.

Zaterdag zijn we dan gaan ontbijten in het Lake Tanganyika hotel en daarna hebben we daar een beetje aan het zwembad gelegen. Ik en Karen zijn ook nog eens naar het centrum gegaan om nog wat dingen te regelen voor het ziekenhuis. ’s Avonds zijn we dan eerst naar bungalow gegaan (= dansen en zingen met de kinderen in Mandaleo) en daarna zijn we uitgeweest naar Kibo (= danstent).

Zondag hebben we ons eerst uitgeslapen en daarna hebben we wat gewerkt aan schooltaken. ’s Avonds zijn we dan gaan eten in de Coastview, waarschijnlijk voor de laatste keer :-(.

Maandag hadden we onze laatste HIV-campagne op Newman Highschool. Nu volgen enkel nog Mandaleo (opvangcentrum voor straatkinderen) en Muckachi (weeshuis) en dan zit onze campagne er helemaal op.
Gisteren was de campagne wel nog leuk, deze keer geen al te rare vragen. Enkel dan dat sommigen niet geloofden dat we HIV hebben gekregen van de apen maar dat het een straf is van God. Het was een klein gezellig groepje, enkelen hebben we zelfs een beetje Nederlands geleerd.

Gisteravond geraakte ik (Anouk) niet meer uit het toilet. Eerst dacht ik dat er iemand aan de andere kant stond en onnozel aan het doen was. Maar toen ik door het sleutelgat keek en niemand zag, merkte ik op dat de klink wel naar beneden ging maar het slot niet mee ging. Dus heb ik maar geroepen op de anderen, eerst hoorden ze mij natuurlijk niet maar uiteindelijk waren ze dan toch eens komen kijken waarom ik aan het roepen was. Het slot was enkel aan mijn kant zichtbaar dus kwam Matthias mij een vijl brengen langs het raampje buiten. Dat lukte niet echt dus bracht hij een groot hakmes. Jaime probeerde ook al eens de deur in te trappen maar dat ging blijkbaar toch niet zo vlot. Dus probeerde ik maar het hout af te snijden dat voor het slot zat. Toen Jaime hoorde dat het hout was zei hij terug dat ik achteruit moest gaan, maar ik had hem niet echt verstaan dus ik vroeg nog wat moet ik doen? Toen ik plots terug een trap tegen de deur hoorde, dus ik oooww dat moest ik doen en ben ik maar vlug achter gegaan en met een 3^de trap was de deur open!!!!! Hoeraa Jaime was mijn held van de avond :-) Ondertussen was het al 23u30, daarna zijn we dan maar gaan slapen want dat waren we eigenlijk al vroeger van plan maar ja daar stak de toilet een stokje voor..

Vandaag zijn we dan terug gegaan naar het ziekenhuis en hebben we nog eens een bevalling kunnen doen. En enkele vrouwen onderzocht. Daarna zijn we nog een naar de apotheker gegaan voor het materiaal te regelen dat we willen kopen met het projectgeld (pannenkoekenverkoop + borstkankerproject) want hij ging mij terugbellen maar dat had hij natuurlijk niet gedaan. Voorlopig hebben we met dit geld al een bloeddrukmeter, schorten, mondmaskers en spatbrillen gekocht. Omdat dit materiaal niet aanwezig is in het ziekenhuis maar we dit toch belangrijk vinden aangezien hier toch heel wat HIV-positieve dames bevallen.
Voor onze campagnes hebben we met dit geld ook al condooms gekocht en onze werkboekjes geprint.
Ook gaan we nog een deel geven aan Bangwhe (opvangtehuis voor weeskinderen en kinderen met een mentale/fysieke beperking) om een schommel te maken voor de kindjes daar.

Voila dat waren weer enkele van onze avontuurtjes hier..
Morgen gaan we naar Marumba, een beetje the middle of nowhere waar zich een psychiatrisch centrum bevind. Maar de moeite waard voor een bezoekje.

Donderdag gaan we dan terug naar het ziekenhuis en vrijdag vertrekken we om 6u ’s morgens richting Katavi, nationaal park op safari! Normaal gezien zouden we zondagavond terug zijn dus mag je waarschijnlijk maandag een uitgebreid verslag verwachten.

Tot de volgende..
Hoe gaat het eigenlijk met jullie want de reacties zijn hier maar povertjes :-)… Uit het oog uit het hart? :-)

Xx

Shanon, Karen & Anouk

Weeral een week die veel te snel voorbij is gegaan!!

Hoi iedereen!!

Zoals jullie in onze vorige blog konden lezen, zijn we zaterdag gaan snorkelen. Eerst was het aanpassen van zwemvliezen en snorkel en duikbril aan de orde. Eens iedereen de juiste maat had en voorzien was trokken we naar het strand waar ons een klein, hout bootje stond op te wachten. Hier moesten we met in totaal 7 personen in. Maar dat was nog goed te doen. We zijn dan vertrokken en eerst gestopt aan een grote rotswand. Daar hebben we een tijdje gesnorkeld en toch wel redelijk wat visjes gezien. Visjes met zebrastrepen, fluorescerende blauwe visjes, witte visjes, in alle kleuren en vormen. Hier hadden we ook de mogelijkheid om tussendoor een rots te zwemmen, hiervoor moesten we 20 tal seconden onze adem kunnen inhouden. Anouk en Shanon hebben hier voor gepast. Karen heeft de uitdaging wel aangegaan en is er levend en wel terug uitgeraakt. Nadien met het bootje wat verder gevaren naar een andere plaats, genaamd het mzungu strand. Karen werd ondertussen beetje zeeziek, dus wilden we even op dit strand uitrusten, maar aangezien hier enkel stenen lagen was dit niet zo handig. We zijn dan iets verder naar een ander strandje gevaren met wat zand en begroeiing waar we tijdje hebben uitgerust en gegeten. Ondertussen voelde Karen zich terug wat beter en hebben we terug gesnorkeld. Hier waren ook weer veel visjes, in alle kleuren, zwarte, blauwe,... en zelfs waterslangetjes waren hier aanwezig. We hebben dus heel veel gezien en hebben ons heel goed geamuseerd. In de late namiddag zijn we dan teruggekeerd naar aqualodge voor nog even te skypen met de ouders. In de avond zijn we nog iets gaan drinken met Michael, Elise en hun twee leerkrachten in de Sun Side bar.

Zondag was het hier Pasen. We waren van plan om in de ochtend naar de paasmis te gaan, dat was om tien uur. Maar Jean-Michel wist ons te vertellen dat deze 4 uur zou duren en we hebben dan besloten om dit toch maar niet te doen. 4 uur was ons net iets te veel van het goede. In aqualodge hebben we aan ons opdrachten gewerkt voor school en om 13 uur was het hier barbecue op het strand ter gelegenheid van Pasen. Het was heel lekker vlees (varkensvlees), met rauwe groentjes en gegrilde banaan. Na ons goed gevuld te hebben, hebben we een frisse duik genomen in het meer. Want met dit weer kan dat enorm deugd doen. Tot eerst Lies plots iets aan haar voet voelde zuigen en knabbelen, nog geen 5 minuten later zat dat beest bij Karen. Dus we zijn dan maar met zijn allen uit het water gekomen. Anouk heeft dan nog tijdje als goal gespeeld voor Owen tijdens het voetbalspel. We zijn dan naar boven gestapt naar ons huisje. Als avondeten hebben we verloren brood gegeten met confituur en suiker.

Maandag zijn we naar de kliniek geweest, we dachten het is paasmaandag dus studenten zullen er niet zijn. Maar niets was minder waar. De studenten waren er weer. Dus met de weging en vaccinaties die wegvielen, was het enkel op bevallingsafdeling dat we konden staan. Er is 1 vrouw bevallen, de lokale vroedkundige heeft de bevalling gedaan en Karen heeft het kindje gewogen en ingewikkeld. Er lag dan nog een vrouw met 6 cm ontsluiting, zij was HIV positief, maar haar hebben we niet meer zien bevallen.

Dinsdag hebben we onze paasmaandag opgenomen, Karen en Anouk moesten vandaag hun kleedje halen. Hij had blijkbaar toch niet volledig begrepen wat de bedoeling was. Het plan was dat ze uit de stof elk een verschillend kleedje hadden, maar hij heeft twee keer hetzelfde kleed gemaakt. Maar toen ze het aanpasten, was het toch mooi gedaan. En Karen haar mama is heel handig met de naaimachine dus met wat aanpassingen zit het kleedje perfect. Dan zijn we iets geen eten in de modern, maar er was geen eten, dus het is een fruitsla geworden. Hierna zijn we stoffen gaan kopen voor Sara en Shanon, zij gaan ook samen kleedjes laten maken. Nadien naar aqualodge gestapt om op internet te gaan en aan onze opdrachten voor school te werken. Er waren jammer genoeg redelijk wat problemen met het internet, het viel om de 5 minuten uit. Shanon probeerde haar bachelorproef op te laden, want ze moest nog juist de spelling en grammatica wat aanpassen. Na drie uur lukte dit nog steeds niet en zijn dan maar naar boven gegaan, want het zou al donker worden.

Woensdag zijn Karen en Anouk naar de kliniek gegaan en Shanon naar aqualodge om te werken voor haar bachelorproef. In de kliniek hebben Anouk en Karen weer heel wat kindjes gewogen en gevaccineerd. Verder hebben ze ook heel pediatrie gekuist. Ondertussen ook beetje sociaal gedaan met de lokale verpleegkundigen. Ze zijn dan ook bijna sociaal verpleegkundigen ;)
Shanon heeft eindelijk haar bachelorproef kunnen afhalen (na twee tal uur), de spelling en grammatica kunnen aanpassen, abstract erbij gestoken en alles volledig doorgestuurd naar haar ouders. Klaar voor in te binden en af te geven op school. Verder in de late namiddag weer gewerkt aan onze reflecties en andere schoolopdrachten.

Donderdag moesten we naar Newman school in de namiddag. In de ochtend op het gemak naar beneden gestapt, mails gecheckt in aqualodge. Tegen 1 uur vertrokken naar Newman. We hadden beetje schrik dat er niet veel studenten zouden zijn, omdat de meeste nog zouden wegblijven tot maandag door de paasvakantie. Maar er waren er toch in totaal 50 tal studenten. We hebben ons weer in twee groepen verdeeld, Shanon en kleine Karen een groep en karen en Anouk een groep. In het groepje van Shanon, waren ze interactief, ze deden heel goed mee en ze hadden weer veel vragen. Soms gaat het helemaal niet meer over HIV, er was een student die alles wilde weten over ons economisch systeem en onze regering. Verder werd hier ook weer de vraag gesteld of het klopte dat er in Europa al een genezing was. Deze vraag is toch al een paar keer teruggekomen. Karen en Anouk hadden iets minder geluk in hun groepje, er zat een non (à la Whoopi Goldbergh in sister act) die er volledig van overtuigd was, dat degene die een condoom gebruiken meer kans hebben om HIV te krijgen en dat een condoom helemaal niet werkt. Anouk werd er een beetje horendol van en had de non bijna bij haar kap vastgegrepen en buitengezet. (Ze heeft dit uiteindelijk niet gedaan:) ) Het was voor hen dan ook heel moeilijk om aan de studenten duidelijk te maken dat een condoom heel effectief is en veilig in gebruik. Ze hebben dan ook maar geen condoom boven gehaald. Verder deed de groep wel heel goed mee.

Vrijdag zijn we samen met Sara naar Bangwe geweest. Dit is een soort opvangtehuis voor weeskinderen en kinderen met een fysieke handicap of met een mentale achterstand. Hier werden wel heel liefdevol ontvangen. Ze waren heel blij om ons te zien. We hebben samen met Sara hen leren tellen tot 20. Dit was niet altijd even makkelijk. Sommige konden dit al wat beter dan de anderen. We deden dit aan de hand van WC rolletjes, figuurtjes en kaartjes. Karen hield haar bezig met een dove jongen en met Richard (iemand met een mentale achterstand). Anouk heeft haar bezig gehouden met Armano, hij kon al tot twintig tellen, zelfs in het Engels. Shanon was met Edward aan het oefenen, maar deze geraakt niet verder dan twee. Verder dan drie ging het niet. Dan heeft Anouk nog geoefend met een dove jongen en Shanon met Armano met de kaartjes. Geloof het of niet, wij kunnen nu wel vloeiend tot 20 in het swahili tellen. Na twee maand is het ons eindelijk gelukt om de cijfers te kennen.:)
Hierna zijn we dan weer hope of nations geweest, hier verkopen ze tassen, portemonnees en stoffen. We hebben hier dan ook nog stoffen afgegeven, om kleedjes, rokken en topjes ervan te maken. Na het opmeten van onze maten zijn we weer naar aqualodge gegaan. Sara en Shanon zijn hun kleedjes die ze eerder deze week gaan bestellen zijn gaan halen in het centrum, deze zouden vandaag klaar zijn.

Dit was weer een kort verslag van onze avonturen van deze week.

Heel veel zonnige groetjes uit het nog steeds heel warme Tanzania

Karen, Anouk en Shanon xxx

De samensmelting

Heeeeej trouwe bloglezertjes!

Weer een weekje voorbij dus tijd voor een kort verslagje van onze Afrikaanse week.

Vorige week zondag gingen we naar Jacobson's beach, een strandje een beetje verder, dat ons door iedereen aangeraden werd. En aangezien onze weekends hier snel volgeboekt staan besloten we dat dus zondag te doen. Zaterdagavond hadden Anouk en Shanon de pastasalade gemaakt terwijl ik aan het recupereren was van een dagje ziek zijn. We hadden afgesproken met de teachers in aqua lodge en konden dan meteen vertrekken. De eerste taxi die we zagen hielden we tegen. Met 6 in de taxi, het is eens wat anders. Na het ritje konden we ons op het strand installeren. Een namiddagje bruinen, roden bleek echter op het einde van de middag. Het was een heel mooi uitzicht. We voelden ons als in expeditie robinson. Dus begonnen we te overleggen over wie we gingen wegstemmen op de volgende eilandraad... :). 's Avonds bakten we nog wat wentelteefjes en ze smaakten weer.

Maandag en dinsdag gingen we naar Newman Highschool voor onze campagne. We deelden onszelf en de klas op in 2 groepen. Anouk en ik namen een groep voor onze rekening. Kleine Karen en Shanon namen de andere helft van de klas mee voor de campagne. Maandag hadden we een groep met allemaal jongens ze waren meteen heel actief. Het was wel leuk. Ze konden ook goed Engels dat maakt het voor ons al veel makkelijker om onze campagne te geven. Dinsdag was het een minder actieve klas. Allemaal meisjes en precies ook allemaal een beetje beschaamt. Ze hadden geen vragen en antwoorden niet op onze vragen. Lastig. Uiteindelijk hebben we ze in kleine groepjes gezet en dan ging het wel beter.

Woensdag en vrijdag zijn we naar het ziekenhuis geweest. Helaas er liepen woensdag nog 3 studenten van hier rond dus werden we zo een beetje genegeerd door de plaatselijke verpleegkundigen. Dus gingen we maar eens een babbeltje doen met de apotheek. We hadden nog wat vragen voor onze opdracht dus het was de ideale moment. We vroegen woensdag dan ook aan de matron of er vrijdag studenten gingen zijn. Ze vertelde ons van niet aangezien het een feestdag (Goede Vrijdag) is. Dus trokken we vrijdag terug op naar het ziekenhuis en ja hoor wat raden jullie weer waren er 2 studenten en maar 1 dame in arbeid. Het was ook geen weging en geen vaccinatie vandaag dus voelden we ons daar weer een beetje nutteloos. Anouk heeft wel een inspuiting kunnen geven bij een kind dus we hebben wel iets kunnen doen...

Donderdag hebben we onze feestdag opgenomen. De 3 teachers verhuisden naar ons huisje dus moesten we wel thuis zijn om hen te verwelkomen. We hadden ‘Welkom' op een blaadje geschreven, was wel het minste dat we konden doen. :). Ze hebben zich dan geïnstalleerd, daarna vertrokken we naar Kigoma City om gezellig te gaan eten. Daarna gingen we nog eens rond op het marktje, sommigen kochten wat stoffen. Anouk en ik deden onze stof binnen bij de kleermaker met een schets van hoe ons kleedje er moet uitzien. Dinsdag gaan we erom. We zijn eens benieuwd.

Voila jullie zijn weer van alles op de hoogte.

Morgen gaan we eens gaan snorkelen tis naart schijnt de moeite. En zondag is het Pasen dus gaan we naar de Paasmis en daarna is er een BBQ georganiseerd op het strand.

Aan jullie allen die ons jaloers willen maken met het warme weer in België. Het zal niet lukken. Het is hier de laatste week al bakken geweest. Einde regenseizoen is duidelijk te voelen. Een duikje in het meer is ook elke dag meer dan welkom. Tis hier zeker 35°C! :-)

Alle bruin ze nog goed daar en tot blogs

1600g, IUGR?

Eergisteren en gisteren zijn we naar Ujiji HC geweest. En zijn we weer enkele bevallingen rijker!

Donderdag was er een vrouw met een heel klein buikje maar volgens haar moederboekje was ze al 40 weken. Volgens de fundusmeting (afstand tussen top van de baarmoeder tot aan het schaambeen in cm + 2) was ze 30 weken. Iets later hoorden we ze plots roepen toen we gingen kijken was het kindje al geboren, het was een heel kleintje: 1 kg 600. Als de datum in het boekje klopt dan was het een IUGR, intra-uteriene groeirestrictie (of small for date), dit komt meestal omdat het kindje niet genoeg voeding van de placenta krijgt. Het was ook wel een kleine placenta. Maar het kindje leefde wel. We hebben het dan goed afgedroogd en ingepakt in 2 doeken. Ik (Anouk) heb het ook nog wat extra zuurstof gegeven omdat het rond zijn mondje blauw werd. Het zag er niet zo goed uit… Van de matron (de hoofdvroedvrouw) moesten we het aan de mama geven zodat ze het goed warm kon houden. Wij dachten dit kindje haalt het volgende uur niet maar toen wisten we nog niet dat het een vechtertje was! Het heeft zelfs aan de borst gedronken bij zijn mama en zijn zuigreflex was vrij goed! Toen we naar huis vertrokken was het nog steeds in leven. En deed hij het helemaal niet slecht.

Vrijdagmorgen waren we dan ook benieuwd of hij de nacht had overleefd, en ja hoor dit kleine wondertje leeft nog steeds!

Vrijdag was het ook weer een drukke dag, deze vrouwen slagen er altijd in om kort op elkaar te bevallen. Dus moesten ik en Karen naar overal tegelijk spurten. Want de vroedvrouw van dienst kwam niet van haar stoeltje, zij hield zich bezig met het papierwerk. Ze kwam enkel eens kijken naar het geslacht en het gewicht. Gelukkig waren er dan ook de studenten van Antwerpen (Pascal, Anouk & Anja) en Shanon die zich dan bezig hielden met de opvang van het kindje.

De eerste die vandaag beviel, hebben we eigenlijk niet veel bij moeten helpen. Plots hoorden we ze roepen en toe we gingen kijken was het hoofdje al aan het komen, toen onze handschoenen aan waren lag het al op tafel. Ik heb dan juist nog moeten afklemmen (afbinden hier) en de placenta ontwikkeld.

Toen ik aan de placenta bezig was van de eerste besloot de overbuurvrouw ook te beginnen persen. Karen is dan snel van handschoenen veranderd en zette zich klaar om deze vrouw te helpen. Deze meid werd vlot geboren. Shanon heeft de placenta ontwikkeld bij deze vrouw omdat Karen zich niet zo goed voelde en moest gaan zitten voor ze daar languit op de grond zou liggen. Ik stond ondertussen al weer klaar met een dubbel paar handschoenen voor de volgende die moest bevallen. Uiteindelijk liet deze vrouw dan toch nog lang op haar wachten maar ik had mijn handschoenen niet voor niets aan gedaan want plots gilde een andere vrouw weer enja daar kwam het hoofdje al. De vliezen waren wel nog niet gebroken dus die heb ik nog vlug doorprikt met mijn vingers. Gelukkig had ik Pascal (studente van Sint-Norbertus, Antwerpen) verwittigd dat ze eventjes achteruit moest want er zat kracht achter het vruchtwater, aangezien de vrouw aan het meepersen was. Toen het hoofdje geboren werd zag ik dat de navelstreng rond zijn nekje zat maar het zat te vast om erover te kunnen trekken en ik had ook niets van kochers of scharen om het te kunnen doorknippen, gelukkig kwam de rest van het lichaam er vlug en vlot uit. En gaf hij onmiddellijk een luide kreet.

Die ene waar ik normaal eerst voor klaar stond met mijn handschoenen was ondertussen nog steeds niet bevallen. En wij dachten dat zij eerst zou zijn, niet dus! Ondertussen waren wel haar vliezen al gebroken dus besloot de vroedvrouw haar toch eens te onderzoeken. Want onderzoeken doen ze hier niet veel, slechts om de 4uur dus als de vrouw persdrang heeft begint ze gewoon mee te duwen en dan is het voor ons gewoon opletten of we wat zien komen, want voelen of het hoofdje goed schuift doen ze hier niet. Vandaar ook dat we hier af en toe te laat zijn.. Dus de vroedvrouw had haar onderzocht maar ze zei dat het nog veel te hoog zat dus moest de vrouw maar wat gaan rondlopen. Toen we huiswaarts vertrokken was ze nog steeds niet bevallen. Ook lagen er ondertussen weer nieuwe vrouwen bij.

Het was weer een vruchtbare dag…

En het is ook weer weekend ondertussen, wat gaat de tijd hier toch snel!
Dit weekend gaan we waarschijnlijk eens naar een strandje dat de moeite moet zijn als het zondag mooi weer is. En vandaag misschien eens naar het marktje!

Kwaheri (saluu en de kost)

Karen, Shanon & Anouk!!!!

Feestweekend

Het is weer eventjes geleden dus ik moet al denken wat we ondertussen allemaal gedaan hebben.

Ik begin nu eens met het meest recente, vandaag dus. Vandaag hadden we ons HIV-campagne in Katabuka High School, form 4. We werden wel weer even geconfronteerd met de Afrikaanse gewoontes: het niet nakomen van afspraken… We moesten er om 11u10 zijn omdat dan de volgende les begint, wij waren er dan ook om dat uur. Maar rara het was niet mogelijk om dan te beginnen want ze hadden nog religieuze les (dat wisten ze blijkbaar niet op voorhand!) We moesten wachten tot 12u30, ondertussen begon het ook nog eens te regenen. Normaal nemen we altijd alle klassen samen, FORM4 A, B, C en D maar omdat het nu dus regende en we dus niet buiten onder de bomen konden gaan zitten, hebben we ons bij form 4A gehouden. Het was wel aangenamer ‘lesgeven’ in zo een kleiner groepje (30 lln) En joepiedepoepie hun Engels was vrij goed!! Deze les verliep heel goed en er waren weer veel vragen en opmerkingen.

Weer enkele memorabele opmerkingen/vragen/…:

- HIV kan niet voorkomen worden tijdens seks, dus geen seks hebben. En overdracht van moeder op kind: dan verwijs ik weer naar seks, geen seks hebben!

- Hoe moet een vrouw het condoom gebruiken?? Dan hebben we een vrouwencondoom getekend op het bord dat dit dus wel een andere soort condoom is en hebben we de uitleg daar rond gegeven maar dat vonden ze precies maar pijnlijk. En een man doet een condoom aan tijdens de erectie, wanneer moet een vrouw dit dan aan doen?

- Ook dacht weer iemand dat er gaatjes zaten in een condoom.

- En ook eentje dat niet aandachtig was! We hadden juist uitgelegd dat je via kussen geen HIV kon krijgen en we vroegen dan of ze voorbeelden konden geven hoe je wel HIV kon krijgen? Mevrouwtje steekt haar hand op en zegt heel serieus ’kissing’. Neeeeeee, gelukkig hadden er enkele wel goed opgelet en verbeterden die haar.

- Bij de stelling of men kan genezen van HIV zei iemand dat er in een Europa een behandeling is voor HIV want daar sterven er veel minder dan in Afrika maar dat ze deze medicatie niet doorgeven aan Afrika.

… en waarschijnlijk zijn we er nog wel wat vergeten…

Gisteren zijn we dan naar Ujiji Health center geweest. Het was er weer vrij kalm, er waren wel enkele bevallingen maar het was weer die verpleegkundige die bijna niets zegt tegen ons en ons bijgevolg ook niets laat doen. Op pediatrie was er wel een kindje binnengekomen dus zijn we naar daar gegaan. Het was gedehydrateerd en moest een infuus krijgen, onze leerkrachten hadden garrots (afklembanden) meegebracht uit België dus we kregen al onmiddellijk de gelegenheid om te tonen hoe ze die moeten gebruiken. Ook kwamen er nog enkele kindjes langs voor antibiotica. Ook nog grappig was dat er een patiënte vast zat op toilet, de deur wou niet meer open dus hebben ze die moeten inbeuken! De patiënte, die gelukkig wel al bevallen was, kon er niet zo goed met lachen. Morgen, donderdag, gaan we terug naar Ujiji dus we hopen dat het een andere verpleegkundige is, dat we toch een beetje werk krijgen.

Maandag was er normaal ook een HIV-campagne gepland in een nieuwe school maarja hééé we zitten in Afrika é dus die ging niet door, we hebben dan maar aan onze stage-opdrachten gewerkt.

Zondag zijn we gaan eten in het Hilltop hotel voor de verjaardag van Lien & Matthias. We werden van aan de receptie naar de eetzaal gevoerd met een soort golfkarretje, het is te voet ook niet echt ver maar we moesten op het karretje kruipen van de meneer, we dachten even dat we in een pretpark zaten. We hebben ook nog eens zot gedaan en hebben heel de menu genomen. Deze bestond uit: een starter springrolls (aka loempia’s), komkommersoep, hoofdgerecht (keuze uit kip, vis of rundsvlees) met frietjes en als dessert een ijsje!! Dit alles voor 16000 shilling of €8. Daarna hebben we nog een beetje geluierd aan het meer.

Zaterdag zijn we erop uit getrokken met ons leerkrachten, ’s morgens het Dr. Livingstone museum bezoeken, dat was normaal het plan maar mevr. Goedemé en mevr. Lahaye zijn de Afrikaanse gewoontes, wachten.. geduld hebben.., nog niet echt gewoon :-) En na een uur wachten op onze gids zijn we daar vertrokken omdat het hen al te lang had geduurd, we hebben wel nog eventjes vlug foto’s getrokken daarbinnen. In de namiddag zijn we dan nog samen gaan zwemmen in het Lake Tanganyika hotel. ’s Avonds ben ik samen met Karen & Sarah nog naar Bungalow geweest, dit is in Mandaleo (jeugdcentrum van de broeders), hier dansen en zingen de kinderen. Dit is elke zaterdag en is iets waar die kinderen echt naar uitkijken, je zag ook dat ze hun amuseerde.. Daar hebben we dan ook afscheid genomen van onze leerkrachten want ze vertrokken zondagmiddag terug richting Belgique!!!!

Voila nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte..

Dikke kussen,

Karen, Shanon & Anouk

Hoe voorkomen we HIV volgens de creatieve breinen hier van de studenten...

We zijn alweer woensdag vandaag.. Maandag zijn onze 2 leerkrachten hier gearriveerd, jammer genoeg is hun bagage niet gevolgd! Maar deze hebben ze eindelijk vandaag toegekregen!

Maandag zijn we weer naar Ujiji Health Centre gegaan, spijtig genoeg moesten we vaststellen dat er weer nieuwe studenten (uit Tanzania) stonden. Dit betekent dus werk delen en minder bevallingen voor ons! Wij waren een vrouw aan het volgen, Karen had haar onderzocht. Dus meestal doen wij dan de bevalling van de vrouw(en) die we volgen. Maar dit liep vandaag een beetje anders, doordat we de taal nog niet echt machtig zijn, hebben we de bevalling gemist.. De vrouw riep een verpleegkundige, ze had blijkbaar persdrang en plots hoorde we een baby huilen, daar was hij dus al. En het was blijkbaar de dag ook om snel te bevallen want 2 andere vrouwen volgden haar voorbeeld ook nog. Zoals Karen zo mooi zei: ze vallen eruit gelijk regen uit de lucht

Omdat uiteindelijk bijna alle vrouwen waren bevallen, besloten we om terug kindjes te gaan wegen. De verpleegkundige was heel blij met onze komst want de opkomst vandaag was massaal. Na het wegen schoven we samen met de verpleegkundige door naar de vaccinatieruimte, dezelfde verpleegkundige moest dit vandaag ook doen. Daar zat het ook goed vol,we hebben dan aan de lopende band kindjes gevaccineerd zodat het toch snel gedaan was, het was een goed teamwerk!!

Dinsdag zijn we ook naar Ujiji gegaan en onze leerkrachten kwamen ons daar bezoeken samen met Jean-Michel en Katrien. We waren terug de kindjes aan het wegen want uitzonderlijk lag er geen enkele vrouw in arbeid. We hebben ze dan een rondleiding gegeven samen met de matron (de hoofdvroedvrouw) en Jean-Michel was onder de indruk van ons werk (‘Oh what a job’), ook kon hij maar niet genoeg krijgen van al die baby’tjes! Omdat het vandaag dan ook kalm was, hebben we ook wat foto’s genomen. Die kan je hier zien op ons blog en ook op picasa zijn ze terug te vinden: https://picasaweb.google.com/102431347204852756049/TheAfricanWayOfLifeTanzania
Daarna hebben we ook nog enkele prenatale consultaties mee gevolgd. Men maakt hier ook gebruik van de zwangerschapsschijf, men voert de handgrepen van Leopold uit, beluisteren de harttoontjes met de Pinard en doen een fundusmeting. Dan voert men hier vaak ook nog een HIV-test uit en krijgt elke zwangere vrouw een soort bonnetje waarmee ze om een gratis muskietennet mag! Ook krijgen alle zwangere vrouwen 3 inentingen tegen Tetanus.

’s Avonds hadden we dan supervisiegesprek met onze leerkrachten bij Katrien thuis. Na de nodige babbel voor school, hebben we gezellig wat bijgepraat over vanalles en nog wat! Ook had mevr. Goedemé aan ons gedacht door M&M’s mee te brengen, dank uuuu!! Het was een leuke avond!

Vandaag (woensdag) hadden we dan terug HIV-campagne. Het was weer interessant, bij de stelling kunnen we onszelf beschermen tegen hiv kwamen wel zeer originele en creatieve antwoorden deze keer. Zo zei de ene dat we ons tot 1 partner moesten beperken en trouw moesten zijn aan die partner. Dat is nog niet zo een slecht antwoord! Daarop zij iemand dat we gewoon geen seksuele betrekkingen meer mochten hebben dat we ons moesten onthouden. Waarop dan de reactie kwam dat de jongens dan maar moesten masturberen. Een andere jongen zat dan toch in met de vrouwen onder ons en vroeg wat moeten de vrouwen dan doen? Waarop een andere jongen weer zei, zij moeten iets zoeken dat op een penis trekt, zoals bv. een banaan! Weer iemand anders had dan nog een beter idee hij vond dat mannen altijd te veel drang hebben tot seksuele betrekkingen en dat het beter zou zijn als we heel de boel dichtplakken met superglue! De studenten waren dus in een heel creatieve bui! We hebben dan maar duidelijk gemaakt dat een condoom gebruiken waarschijnlijk wel de makkelijkste oplossing zou zijn en ook het aantal partners beperken!

En daar eindigde hun bui nog niet!! Zo dachten ze ook te weten dat er in koudere gebieden meer HIV was omdat daar de mensen meer vrijen om het warm te krijgen.

Schaamte om te praten over dit onderwerp hebben de leerlingen dus helemaal niet, daar hadden we in het begin een beetje schrik voor maar dat was dus voor niets nodig. Ze flappen er alles gewoon uit, soms wel onder luid gejoel en gelach van hun medestudenten.

We kijken al uit naar onze volgende campagne, wie weet welke ideeën horen we dan weer.

We keep u posted!
Karen, Shanon & Anouk