Eergisteren en gisteren zijn we naar Ujiji HC geweest. En zijn we weer enkele bevallingen rijker!

Donderdag was er een vrouw met een heel klein buikje maar volgens haar moederboekje was ze al 40 weken. Volgens de fundusmeting (afstand tussen top van de baarmoeder tot aan het schaambeen in cm + 2) was ze 30 weken. Iets later hoorden we ze plots roepen toen we gingen kijken was het kindje al geboren, het was een heel kleintje: 1 kg 600. Als de datum in het boekje klopt dan was het een IUGR, intra-uteriene groeirestrictie (of small for date), dit komt meestal omdat het kindje niet genoeg voeding van de placenta krijgt. Het was ook wel een kleine placenta. Maar het kindje leefde wel. We hebben het dan goed afgedroogd en ingepakt in 2 doeken. Ik (Anouk) heb het ook nog wat extra zuurstof gegeven omdat het rond zijn mondje blauw werd. Het zag er niet zo goed uit… Van de matron (de hoofdvroedvrouw) moesten we het aan de mama geven zodat ze het goed warm kon houden. Wij dachten dit kindje haalt het volgende uur niet maar toen wisten we nog niet dat het een vechtertje was! Het heeft zelfs aan de borst gedronken bij zijn mama en zijn zuigreflex was vrij goed! Toen we naar huis vertrokken was het nog steeds in leven. En deed hij het helemaal niet slecht.

Vrijdagmorgen waren we dan ook benieuwd of hij de nacht had overleefd, en ja hoor dit kleine wondertje leeft nog steeds!

Vrijdag was het ook weer een drukke dag, deze vrouwen slagen er altijd in om kort op elkaar te bevallen. Dus moesten ik en Karen naar overal tegelijk spurten. Want de vroedvrouw van dienst kwam niet van haar stoeltje, zij hield zich bezig met het papierwerk. Ze kwam enkel eens kijken naar het geslacht en het gewicht. Gelukkig waren er dan ook de studenten van Antwerpen (Pascal, Anouk & Anja) en Shanon die zich dan bezig hielden met de opvang van het kindje.

De eerste die vandaag beviel, hebben we eigenlijk niet veel bij moeten helpen. Plots hoorden we ze roepen en toe we gingen kijken was het hoofdje al aan het komen, toen onze handschoenen aan waren lag het al op tafel. Ik heb dan juist nog moeten afklemmen (afbinden hier) en de placenta ontwikkeld.

Toen ik aan de placenta bezig was van de eerste besloot de overbuurvrouw ook te beginnen persen. Karen is dan snel van handschoenen veranderd en zette zich klaar om deze vrouw te helpen. Deze meid werd vlot geboren. Shanon heeft de placenta ontwikkeld bij deze vrouw omdat Karen zich niet zo goed voelde en moest gaan zitten voor ze daar languit op de grond zou liggen. Ik stond ondertussen al weer klaar met een dubbel paar handschoenen voor de volgende die moest bevallen. Uiteindelijk liet deze vrouw dan toch nog lang op haar wachten maar ik had mijn handschoenen niet voor niets aan gedaan want plots gilde een andere vrouw weer enja daar kwam het hoofdje al. De vliezen waren wel nog niet gebroken dus die heb ik nog vlug doorprikt met mijn vingers. Gelukkig had ik Pascal (studente van Sint-Norbertus, Antwerpen) verwittigd dat ze eventjes achteruit moest want er zat kracht achter het vruchtwater, aangezien de vrouw aan het meepersen was. Toen het hoofdje geboren werd zag ik dat de navelstreng rond zijn nekje zat maar het zat te vast om erover te kunnen trekken en ik had ook niets van kochers of scharen om het te kunnen doorknippen, gelukkig kwam de rest van het lichaam er vlug en vlot uit. En gaf hij onmiddellijk een luide kreet.

Die ene waar ik normaal eerst voor klaar stond met mijn handschoenen was ondertussen nog steeds niet bevallen. En wij dachten dat zij eerst zou zijn, niet dus! Ondertussen waren wel haar vliezen al gebroken dus besloot de vroedvrouw haar toch eens te onderzoeken. Want onderzoeken doen ze hier niet veel, slechts om de 4uur dus als de vrouw persdrang heeft begint ze gewoon mee te duwen en dan is het voor ons gewoon opletten of we wat zien komen, want voelen of het hoofdje goed schuift doen ze hier niet. Vandaar ook dat we hier af en toe te laat zijn.. Dus de vroedvrouw had haar onderzocht maar ze zei dat het nog veel te hoog zat dus moest de vrouw maar wat gaan rondlopen. Toen we huiswaarts vertrokken was ze nog steeds niet bevallen. Ook lagen er ondertussen weer nieuwe vrouwen bij.

Het was weer een vruchtbare dag…

En het is ook weer weekend ondertussen, wat gaat de tijd hier toch snel!
Dit weekend gaan we waarschijnlijk eens naar een strandje dat de moeite moet zijn als het zondag mooi weer is. En vandaag misschien eens naar het marktje!

Kwaheri (saluu en de kost)

Karen, Shanon & Anouk!!!!